Το μεγαλύτερο ψέμα

Κάθονταν σε ένα καφενείο του παλιού χωριού μας , ο μπάρμπα Λάμπρος(χωριανός) μας και μπάρμπα Μανιαβός από τον Αετό. Μια μέρα λέει ο μπάρμπα Λάμπρος καθόμουν στη αυλή του σπιτιού μου και είδα ένα κοπάδι φάσες, να περνά. Τρέχω μέσα στο σπίτι παίρνω το μονόκανο και επειδή δεν προλάβαινα, να βγώ έξω, ρίχνω μια τουφεκιά από το τζάκι (μουχαρί) και σκοτώνω μερικές φάσες. Καθώς έπεφταν οι φάσες, μία μέσα από την καμινάδα ήλθε μέσα στην κατσαρόλα που είχε βάλει η γυναίκα μου στο τζάκι για να μαγειρέψει και καθώς το νερό ήταν ζεστό, την μαδήσαμε και την μαγειρέψαμε.

Εγώ λέει ο μπάρμπα Μανιαβός είδα στον Αετό ένα κότσυφα πάνω σε μια λεμονιά (δεν υπήρχε λεμονιά στον Αετό), παίρνω το όπλο και ρίχνω μια στον κότσυφα. Ο κότσυφας έπεσε σε κάτι ξερά ξύλα που ήταν κάτω από τη λεμονιά, τα οποία πήραν φωτιά από την τάπα (λινάρι τότε) με την οποία ήταν ταπωμένο το φυσίγγιο και ψήθηκε Στο μεταξύ ένα λεμόνι που το είχαν πάρει τα σκάγια, έσταζε χυμό και έπεφτε πάνω στον κότσυφα.

Αυτό είναι ψέμα λέει ο μπάρμπα Λάμπρος. Γιατί το δικό σου τι είναι, λέει ο μπάρμπα Μανιαβός.