Κατηχητικό στο Δημοτικό με τον παπα-Γιώργη		Στο παλιό χωριό...

Μια βόλτα στο παλιό Χωριό (1954)

Ξεκινώντας από το σημερινό Βασιλόπουλο (Αχάνι τότε),περνάγαμε το ρέμα της Παναγίας και όταν είχε νερό πατάγαμε σε πέτρες ανά μισό μέτρο που είχαν τοποθετηθεί καθώς με τον ίδιο τρόπο και το άλλο ποτάμι και περνώντας έξω από το κοιμητήριο φτάναμε στου λαού τις ελιές. Εκεί άρχιζε η είσοδος του παλιού χωριού. Από πάνω τα σπίτια των Μαραγκού, Ψωριλαίων, ένας αλευρόμυλος, τα Γιανκαίικα και φθάναμε στον νεώτερο Αη Γιώργη με τον μεγάλο λιθόκτιστο περίβολο. Από κάτω τα σπίτια των Τομπαίων (Νίκος,Πάνος) και του Γάκια Ψωρίλα.

Από τον Αη Γιώργη μπροστά άρχιζε ένας καλυβωτός (στρωμένος με πέτρες) δρόμος. Αριστερά ήταν ο παλιός μύλος των Παπαλεξαίων και δεξιά μια αλάνα στο βάθος της οποίας ήταν τα σπίτια των Κουγγελαίων (Γιώργος,Γιάκιας ο παλιός Γραμματέας της Κοινότητας) και του Τραγόμαλου (Δάσκαλος) αφού ο ανηφορικός καλυβωτός δρόμος έφθανε σε ένα γραφικό γεφυράκι (κάτω περνούσε το λαγκάδι του χωριού), χωριζόταν σε δύο (καλυβωτούς δρόμους). Ο ένας είχε δεξιά του τα σπίτια των Λααίων (Τάσος, Γιώργος), Αγόρη, Στάθη Χατζή, Μήτσου Λάη, αριστερά του Παλλάδα και έφθανε στα Χανακαίίκα.

Ο άλλος είχε αριστερά το διθέσιο ιστορικό Σχολείο με το λιθόκτιστο προάυλιο και την θρυλική μουριά (σκαμνιά) με την καμπάνα, το σπίτι του Χρύσανθου (Γ. Κονιώση), του Γιαννακάρα Τσόμπου (Πάνος,Δημος), φθάνοντας σε μια βρύση (δεύτερη) και δεξιά τα σπίτια των Καραγιωργιαίων (Μπάκια,θωμά), των Παπαλαεξαίων, ενώ στο βάθος ήταν τα σπίτια των Στ.Χελώνα (Δάσκαλος), Ν.Βουκελάτου (Γραμματέας) και Νίκου βλαχοπάνου (Παταργιά). Μετά από ένα ζικ-ζακ έφθανε στο μαγαζί της εκκλησίας, έχοντας αριστερά το σπίτι των Νακαίων. Πίσω από τα σπίτια των Παπαλεξαίων, ήταν τα σπίτια των Φραιμέων, Ντουλαίων, Ντουσμαναίων και Τομπαίων.

Ένα άλλο δρομάκι όχι καλυβωτό, άρχιζε κάτω από του Μαραγκού, είχε δεξιά το σπίτι του Καρατσούλα και αριστερά των Μάνθου Λάη, Μαρκάκη (Κονιώση), Δήμου Χολή (με το παραδοσιακό μπακάλικο-μανάβικο), Νικανδρέα,κ.λ.π. Αυτά όσον αφορά την από κάτω ανηφορική (ανατολικά) είσοδο στο παλιό χωριό.

Τώρα ένας άλλος δρόμος, ο κεντρικός του χωριού μας, που αρχίζει από τα νότια (όπως έρχεται από το Δραγαμέστο) και συναντά,όπως θα δούμε παρακάτω τους 2 καλυβωτούς που προαναφέραμε, διασχίζει το χωριό μας και καταλήγει στο ξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής, βόρεια.

Μπαίνοντας λοιπόν από νότια συναντάμε το γανωτήριο (καλατζής), από κάτω το σπίτι του Μπαλαδήμα και στη συνέχεια το ΑΛΩΝΑΚΙ (πανοραμικό καραούλι), για να φθάσουμε στο καφενείο του Κώτσου Τσόμπου και από πάνω τα σπίτια των Κοτρωτσαίων (Νικόδημος,Ανδρέας), Καλλινικαίων Γ.Κοτρώτσου, Μποζωναίων, Ντεμαίων, Σταθαρελαίων, Κυριακαίων(Νάσος), Ξτελαίων ( Ράπταίων), Τζανακαίων (Δεβόρες με την πανύψηλη καρυδιά).

Φεύγοντας από το καφενείο του Κώτσου Τσόμπου, αριστερά από πάνω τα σπίτια των Σπύρου Τσόμπου (Χριστόφορος,Βασίλειος,Φίλιππος), ΝίκουΤσόμπου (Στάθης,Πανάγιω με την πολύ καρποφόρα λεμονιά μπροστά και την πορτοκαλιά πίσω), Δ.Τσόμπου(Χαρίλαος), Λιοζαίικα (Γ. Μακρής) Λιβαναίϊκα( Φούντας,Κοντή,Παναγιώτης) και από δεξιά τα σπίτια των Γιάννη Μακρή (με τον κήπο του, στη γωνία του οποίου φθάνει ο πρώτος καλυβωτός δρόμος),Χανακαίϊκα (Κώστας, Μήτσος) και φθάνουμε στο σπίτι του Γιάννη Χανάκια με το ιστορικό καφενείο. Το καφενείο είχε μια μεγάλη αλάνα (πλατεία), απέναντι το Κοινοτικό Γραφείο και δεξιά μπροστά του η Βρύση (κύρια) με τα γραφικά σκαλοπάτια, όπου άφηνε το πλούσιο σε σίδηρο δροσερό νερό της. Εκεί γινόταν χαλασμός κόσμου γιατί τροφοδοτούσε όλο το χωριό και οι γυναίκες βαράγανε τις ποτίστρες και τα δοχεία για το ποια θα πάρει σειρά. Η άλλη βρύση (δεύτερη) συνδεόταν από την πρώτη, αλλά λειτουργούσε περιστασιακά, όποτε η ποσότητα του νερού το επέτρεπε. Ένα στενό δρομάκι οδηγούσε από τη βρύση στο Σχολείο περνώντας από τα σπίτια των Μποναίων, Χελωναίων (Δ.Χελώνας Εισπράκτορας Δημ.Ταμείου) ,Γυφτοσοφίας ,Γιωταίων (αριστερά), Τσόλενας και Μπακαντωναίων (δεξιά).

Συνεχίζοντας τον κεντρικό δρόμο, από αριστερά ο μεγαλοπρεπής παλιός Αη Γιώργης και δεξιά τα σπίτια των (επί σειρά ετών Προέδρου), Νίκου Ρέτσα, των Αυφανταίων, των Τρακαίων (Δ.Παπαζώης κοινοτικός κλητήρας) και το σπίτι με το καφενείο Η ΧΑΡΑΥΓΗ του (άλλου επί σειρά ετών προέδρου) Παναγιώτη Χολή (Καλοειρή), που είχε αφήσει ένα παραθυράκι από την μία πλευρά του καφενείου για να εξυπηρετεί τις πελάτισσες που ντρεπόντουσαν λόγω των ανδρών να έλθουν από μπροστά.

Το καφενείο ΧΑΡΑΥΓΗ με την παχιά ισκιάδα από τον τοίχο του σπιτιού του Χ.Βάγια και την αθάνατη Γαζία, δεν σου έκανε καρδιά να το αφήσεις.
.Από τον Αη Γιώργη μπροστά ένα μονοπάτι ανέβαινε έχοντας δεξιά το λιθόφρακτο περιβόλι και το σπίτι των Σκουτέρηδων και περνώντας από το στεφάνι της Χάιδως (τεράστιος βράχος… με την ιστορία του) έφθανε στο εξ ανατολών του χωριού ξωκκλήσι του Αη Νικόλα έχοντας αριστερά ένα πανοραμικό Καραούλι και δεξιά το βουνό της Βελούτσας που ήταν γεμάτο από αλισφακές.

Από το καφενείο του Καλοειρή σε λίγα μέτρα φθάνουμε στο μαγαζί της Εκκλησίας (παλιά το είχε ο Δήμος Χολής και μετέπειτα ο Ανδρέας Κούγγελης), αφήνοντας πάνω αριστερά τα σπίτια των Κακκαβαίων, Βααίων, Παπασπυραίων, Παυλαίων,Κυριακαίων (Τιμολέων),Καρουσαίων και δεξιά την αλάνα με τα σπίτια των Παπαζωαίων (Ζώης),Λιβαναίων (Παμής) και του Καψογιώργου.

Το μαγαζί της εκκλησίας είχε μπροστά μια μεγάλη αλάνα με ένα περίπτερο που εκμεταλλευόταν ο Στρ,Κούγγελης και από κάτω ένα μεγάλο πεζούλι στο οποίο έβλεπε το σπίτι των Νακαίων, όπου έβγαινε ο δεύτερος καλυβωτός δρόμος. Πιο πέρα ;από πάνω τα σπίτια των Ανδρέα Κούγγελη, Λάμπρου Βίλια, του Στραταλέξη Κούγγελη, με ένα καφενείο που είχε ωραία θέα.

Συνεχίζοντας φθάνουμε στην Αγία Παρασκευή, αφήνοντας από πάνω αριστερά τα σπίτια τωνΚαραγιωργαίων(Γεράσιμος),,Καταγαίων,Λιβαναίων(Θρασύβουλος,Μάκης,Ανδρέας), Στρατομητραίων (εδώ λειτουργούσε και μια αίθουσα σχολείου1953-55 περίπου) ,Σπύρου Λιβάνη, Καρκατζούλη, Κασβικαίων (Στ.Κυριάκος),ενώ από κάτω τα περιγράψαμε μέχρι το σπίτι των Καρατσούλα. Υπήρχαν πάρα πολλά σοκάκια και δρομάκια που σύνδεαν τα σπίτια του παλιού χωριού μας.

Από το μαγαζί της εκκλησίας μέχρι το αλωνάκι, γινόταν η βόλτα των χωριανών μας(έβγαινε όλο το χωριό), όπως π.χ του Αγίου Νικολάου που ήταν το πανηγύρι του Χωριού και τα καφενεία είχαν όργανα.

Τα περισσότερα ονόματα αναφέρονται με τα παρατσούκλια τους για να μην χάνεται η νοστιμιά της αυθεντικής περιγραφής.

Η ζωή στο χωριό κατά τη διάρκεια της κατοχής 1940-1945 και μετέπειτα

6/1960 Στέφανα Ηλία Χολή	6/1960 Κλαρίνα στο γάμο του Ηλία Χολή Κλαρίνο: Καλαμπαλίκης - Κουλακούρας	5/12/1959 Όργανα στο καφενείο του Ιωάννη Πλιαμέρη (Χανάκια)

Παρέα της νεολαίας του χωριού στην Παναγία. Θεόδωρος (Λάκιας) Μακρής, Γρηγόρης Κακκαβάς, Θόδωρος (Λάκιας) Κακκαβάς, Νίκος Τσόμπος (Παπαχαρίλα), Γιώργος Τσόμπος.

Όρθιοι από αριστερά: Λάμπρος Παπαλέξης,Γιώργος Παπασπύρος, Θόδωρος (Λάκιας) Κακκαβάς, Γιώργος Τσόμπος, ΘωμάςΚακκαβάς, Γιώργος Παπαζώης (Τζούλιας), Πάνος Τζοβόλας, Χρήστος Κοτρότσος,Αντώνης Κοτρότσος, ΣπύροςΣτρατομήτρος (Τσάχαλος),Παύλος Ιωάννης (..........). Καθιστοί από αριστερά: Διονύσιος Λαγός (Νιόνιος) Δημήτρης Παπασπύρος (Τάκας), Ηλίας Καραγιώργας, Χαρίλαος Κοτρότσος, Νίκος Παπασπύρος (Νικόλας). Μάϊος 1971:

Από αριστερά: Χρήστος Κακκαβάς, Γιαννάκης Τζοβόλας, Αντρέας Κοτρότσος, Χρήστος Σκάντζας. Σε καφενείο του παλαιού χωριού πίνουν μπύρες το 1954	Γυμναστικές επιδείξεις στο γήπεδο του χωριού μας, περίπου το 1968. Από αριστερά στην πρώτη γραμμή: Γιαννης Νικοδ Κοτρότσος, Ιφιγένεια Παύλου, Παντελής Σκάντζας, Αγγελική Καταγή, Νικόλας Παπασπύρος. Στη δεύτερη σειρά από αριστερά: Μαργαρίτα Παπαζώη, Ελένη Σκάντζα, Θωμάς Tζοβόλας. Πίσω ο Λάμπρος Παπαλέξης.	Παλαιό χωριό. Από αριστερά Βαγγελιώ Κυριάκου σύζυγος Νικολάου Καραγιώργα, Ηλίας Χολής με την στολή των ΤΕΑ, Περσεφόνη Σκάντζα και μπροστά οι μικρές Λαμπρινή Τσόμπου (Μπολίκα), Ελένη Σκάντζα το 1964.
Από αριστερά: Ηλίας Παπαζώης, με τη σύζυγό του Αθανασία. Στη μέση ο ανηψιός τους Παντελής Κοτρότσος το 1985.	Από αριστερά: Τάκης Λιόλιος και ο μπαρμπα Χρήστος Σκάντζας. Έτοιμο το σπληνάντερο!	Από αριστερά: Πηνελόπη (Λιόπα) Ράπτη, με την κόρη της Βασιλική και φορτωμένος στο γάϊδαρο ο μικρός Γιώργος Τσαμπαλάς (γιός Ελένης Σκάντζα) το 1997.
Χρήστος Σκάντζας το 1978 (απεβίωσε ένα χρόνο μετά 29 Ιουλίου 1979).	Από αριστερά: Περσεφόνη Συζυγ. Χρήστου Σκάντζα, με την αδερφή της Πανοραία Συζυγ. Αθαν. Τσόμπου (Μπολίκας), και στη μέση ο μικρός Παντελής Σκάντζας. Έτος 1962.	Χρήστος Σκάντζας. Σπεσιαλίστας στα κοκορέτσια 1977.
Διάνοιξη πηγαδιού με χειρονακτική εργασία το 1958. από αριστερά: Βούλα Χολή, Ηλίας Χολής, Χρήστος Σκάνζας.	Παναγιώτης Χολής του Νικολάου (Καλοειρής) το 1952 στο καφενείου του στο παλαιό χωριό.	Παλαιό χωριό κάτω απο το παλιούρι που ήταν φυτεμένο στο καφενείο "Η Χαραυγή" του Παναγιώτη Χολή. Από αριστερά οι μικροί: Γιώργος Τσόμπος (Μπολίκας) και Παντελής Σκάντζας, στη μέση ο Παναγιώτης Χολής και δεξιά ο ηλίας Παπαζώης (Γιάνκος) το 1959.
Η φωτογραφία τραβήχτηκε στις 15/04/1922 στο στρατιωτικό νοσοκομείο Ιωαννίνων και είναι αποτυπωμένη πάνω σε χοντρό χαρτόνι. Από αριστερά ο κύριος δίπλα στον ιερέα είναι ο δικηγόρος Θεόδωρος Μακρής, ο Ιερέας είναι του στρατού, δίπλα του ο μικρός με το κασκέτο είναι ο τότε φοιτητής Ανδρέας Λαγός(Μπαλαδήμας)και δίπλα του ο Κωστας Χολής. Δεξιά και αριστερά υπάρχουν στρατιώτες που αποτελούσαν το Άγημα για τον εκλιπών που βρίσκεται μπροστά τους μέσα στο φέρετρο και ήταν ο στρατιώτης Ηλιας Χολής του Νικολαου ο οποίος απεβίωσε εν ώρα υπηρεσίας και μετά από πολύχρονες μάχες στο Μικρασιατικό πόλεμο.