ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ -ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1970- ( του φτωχού τ΄αρνί)

 Μετά την Κυριακή των ΒαΪων, αρχίζουν οι προετοιμασίες του Πάσχα. Από τη Μεγάλη Δευτέρα οι νοικοκυρές σκουπίζουν και λαμπικάρουν τις αυλές, ασπρίζουν με ασβέστη του τοίχους των σπιτιών και τις μάντρες. Κάθε βράδυ πηγαίνουν στις αγρυπνίες στην Εκκλησία, τη μεγάλη Πέμπτη στα 12 Ευαγγέλια και τη μεγάλη Παρασκευή στολίζουν τον Επιτάφιο και το βράδυ στην περιφορά καίνε τον Ιούδα (ένα έθιμο που κρατάει από παλιά, φτιάχνουν ένα αχυρένιο ομοίωμα και όταν βγαίνει ο Επιτάφιος, τον ξεκρεμάνε και τον πετάνε στη φωτιά).Τη Μεγάλη Πέμπτη οι γυναίκες βάφουν τα κόκκινα αυγά και οι άνδρες πηγαίνουν στο λόγγο με το γαϊδουράκι, να κόψουν ξύλα (ξερά σκιζάρια) με το τσεκούρι, για το ψήσιμο του Οβελία. Το Μεγάλο Σάββατο κάνουν όλες τις ετοιμασίες, σφάζουν τα αρνιά και καθαρίζουν το σουβλί (τις περισσότερες φορές ένα ξύλινο σουβλί, όχι και τόσο ευθυτενές στο οποίο περνάνε το αρνί και γυρίζει με μεγάλη δυσκολία). Η φωτιά είναι κοντά, το σουβλί γυρίζει με το χέρι και συνήθως την πληρώνει αυτός που το ψήνει .Το βράδυ μετά την Ανάσταση, έχουν ετοιμασθεί μαγειρίτσες, κοκορέτσια κ.λ π Το πρωϊ του Πάσχα,μια μέρα χαράς και πανηγυρικής ατμόσφαιρας ξημερώνει. Ας πάρουμε μια γεύση:

Μπάρμπα Στάθης Τσόμπος με τη σύζυγο του Ευαγγελία, με το ''Αρνί του φτωχού''

Πάσχα Πρωί(μπονόρα):                                                                                                        

Λαλιά της πέρδικας ηχεί, μες΄τ΄αηδονιού τη μουσική,

ροζ πέπλο είναι η αυγή, σε λίγο η ανατολή,

η μυρωδιά της λεμονιάς, τα άνθη της πορτοκαλιάς,

η ευωδιά της δάφνης, τα φύλλα της κληματαριάς

η φύση έστρωσε χαλί, οι μαργαρίτες στην αυλή,

όλα γιορτάζουνε μαζί, την πασχαλιά μας την καλή,

κόκκινα τριαντάφυλλα τον κήπο μας στολίζουν

δροσοσταλιές κρυστάλλινες, τα άνθη πλημμυρίζουν

οι ηλιαχτίδες πέφτουνε κι αντανακλούν μαγεία,

γιορτάζουν τα λουλούδια μας, το Πάσχα μας λατρεία,

παράξενα τα χρώματα, αλλόκοτοι οι ήχοι

όλα μαζί το μαρτυρούν , τ΄ακούνε και οι τοίχοι΄

άνθη λουλούδια και πουλιά, το σκίρτημα της φύσης

αγνή αγάπη στις καρδιές σαν το νερό της βρύσης,

σε ρόδα τριανταφυλλιάς κρέμονται οι ελπίδες,

κρυστάλλινες και λαμπερές, φρέσκες δροσοσταλίδες,

όλα τα μοσχολούλουδα που είναι στη αυλή μας,

γύρω σκορπούν την ευωδιά, ευφραίνουν την ψυχή μας

και η φωλιά των σπουργιτιών μες΄της ελιάς τη φάντα

σύμβολο διαιώνισης του είδους τους για πάντα.

Τα χρώματα πανέμορφα, τάπητας με λουλούδια,

άρωμα η ατμόσφαιρα με γέλια και τραγούδια.

Σε λίγο οι αυλές καπνίζουν από τις φωτιές που έχουν ανάψει και ο οβελίας, έτοιμος συνήθως στο ξύλινο σουβλί, αρχίζει το γύρισμα. Το πανηγύρι έχει στηθεί, οι πρώτοι μεζέδες από κοκορέτσια κ.λ.π βγαίνουνε, το κρασί αρχίζει να ρέει άφθονο, οι ευχές πάνε κι έρχονται και το γλέντι στην αυλή έχει αρχίσει (Χριστός Ανέστη-Αληθώς Ανέστη), αυγά κόκκινα τσουγκρίζουν κ.λ.π

Το μεσημέρι βγαίνει ο οβελίας και στρώνεται το μεγάλο τραπέζι, μουσική, γλέντι, χοροί, μέχρι το απόγευμα που χτυπά η καμπάνα για την Αγάπη. Όλοι τότε τρέχουν στην Εκκλησία, φορώντας τα καλά τους, τα μικρά με λαμπάδες και τα καινούργια τους ρούχα, λαμποκοπούν από χαρά. Πράγματι πόσο ζωντανό και πανέμορφο είναι το Πάσχα στο χωριό.