Τέλος εποχής

Ανάμεσα σε καλντερίμια, κάτω από όμορφους ανθόκηπους, τον πλάτανο, την ελιά, την κληματαριά, την πασχαλιά, την ακακία και κατά μήκος του δρόμου που συναντάς την δροσερή πηγή με την ομορφοχτισμένη βρύση μας, βρίσκονταν σκόρπια τα ανεπανάληπτα καφενεία του χωριού. Χώροι που για πολλά χρόνια αγκάλιαζαν τα πνεύματα και τις ψυχές των ανθρώπων. Ο ανοιχτός κόσμος του χωριού, η γαλήνη της καθημερινότητας, η ομορφιά της κούρασης, η εξομολόγηση του πόνου και η απλή καρδιά φώλιαζαν στα φιλόξενα καφενεδάκια. Ο διάκοσμός τους ότι πιο απλό και απέριττο. Καρέκλες ξύλινες με ψάθα, βαμμένα ξύλινα και μεταλλικά τραπεζάκια, πάγκοι, στους τοίχους διαφημίσεις του ΚΕΡΑΝΗ, τον καφέ ΠΑΠΑΓΑΛΟΥ, της μπύρας ΦΙΞ με το σλόγκαν <<κάνει καλό>>, τα ξυραφάκια ΑΣΤΟΡ και για τον πονοκέφαλο <<ΑΛΓΚΟΝ>>.

Ο εξοπλισμός της; Μπακιρένια μπρίκια, πιατάκια του γλυκού από γυαλί, χοντρά φλιτζάνια του καφέ, η εστία με τη χόβολη, φθαρμένες τράπουλες για την πρέφα, το πικέτο, το τρισέτ και αργότερα το ραδιόφωνο με τις λυχνίες και την κεραία στο ψηλότερο κλωνάρι της ακακίας ή της αιωνόβιας ελιάς. Οι προμήθειες τους; Καφές, ζάχαρη, γλυκά του κουταλιού, στραγάλια, καραμέλες, ούζο, κονιάκ, κρασί και μερικά ηδήποτα (τριαντάφυλλο, μέντα και μπανάνα)στα ράφια που σερβίριζαν οι νοικοκυρές στα γιορτάσια. Οι ιδιότητες; Ότι έχει σχέση με ψυχαγωγία που χάρη σ αυτή ανακαλύπτουμε την ψυχή μας και επομένως την σώζουμε. Απλές μεταμορφώσεις κάνουν το καφενείο κινηματογράφο ή αίθουσα διασκεδάσεως και άκρατου κεφιού.

Το αποκορύφωμα; Τα πανηγύρια. Η ορχήστρα (κλαρίνο, βιολί, σαντούρι, λαούτο, ντέφι), πιάνει μια γωνιά και η πίστα διαμορφώνεται. Κάτω από το φωτισμό της λάμπας πετρελαίου ή του LUX η βραδιά ξετυλίγεται περίφημα. Σε μια τέτοια βραδιά του Αγίου Νικολάου ή της Παναγίας στο Αχίλλειο η αυλή του καφενείου χωράει άνδρες, γυναίκες και παιδιά, οι άλλοι στα τραπέζια και άλλοι στα λιθόκτιστα πεζούλια. Όλα τα θηλυκά έχουν το δικαίωμα μιας θέσης στο τραπέζι, πάντα κάτω από το αυστηρό βλέμμα του πατέρα ή του αδερφού. Οι άνδρες στην πρώτη γραμμή με τα κουστούμια τους στην τρίχα και τα ατσαλάκωτα λευκά πουκάμισα και οι γυναίκες με ότι καλύτερο υπάρχει στο μπαούλο, είναι έτοιμοι να δείξουν τις ικανότητες τους στα τσαλίμια και τις φιγούρες του τσάμικου και του καλαματιανού.

Το χωριό όλο έχει μετατραπεί σε πανηγύρι. Όμως σήμερα οι γραφικές μορφές του καφενείου, οι προπομποί των σημερινών ορθάδικων με τα σφηνάκια ο μπάρμπα Γιάννης, ο μπάρμπα Στέλιος, ο μπάρμπα Ντίνος, ο μπάρμπα Αντρέας, ο μπάρμπα Πάνος, έφυγαν σιγά σιγά η γαλάζια και η ρόδινη καταχνιά που σκέπαζε όλα τα τούτα διαλύθηκε. Οι άνθρωποι συνωστίζονται στις μεγάλες πόλεις που δεν ενώνουν αλλά χωρίζουν τους ανθρώπους. Ο συνωστισμός επιδεινώνει την απομόνωση αφαιρεί το οξυγόνο, όχι μόνο από τα σώματα αλλά και από τις ψυχές.

Οι ανθρώπινες συνάξεις που ξεκίνησαν από την ανάγκη να δώσουν στην κοινωνία ένα ορμονικό πλαίσιο ζωής σπανίζουν πια και έτσι ένα – ένα χάσαμε τα ρομαντικά καφενεία του χωριού…

ΘΕΟΔ. ΚΑΚΚΑΒΑΣ