Τα καφενεία του χωριού

Τείνουν να εξαφανισθούν, έχουν μείνει πολύ λίγα και δεν έχουν την αίγλη των παλαιών χρόνων. Μιλάμε για τα καφενεία του χωριού μας που κάποια από αυτά έγραψαν την δική τους ιστορία. Χώρος συνάντησης για τους χωριανούς, πάντα για τους άντρες μετά την κοπιαστική δουλειά του χωραφιού ή της στάνης. Ήταν η μικρή Βουλή, εκεί ανέβαιναν και κατέβαιναν κυβερνήσεις, συζητήσεις επί συζητήσεων, τσακωμοί, αγκαλιασμοί και κεράσματα ο ένας τον άλλον.

Ποιός δεν θυμάται στο παλαιό χωριό το Καφενείο της εκκλησίας;

Το καφενείο αυτό, το οποίο το είχε ο Ανδρέας Κούγγελης και ποιο παλιά ο Δήμος Χολής, ήταν το κέντρο του χωριού. Εκεί μαζεύονταν όλοι οι χωριανοί και πέρναγαν τις ώρες τους. Εκεί γινόταν τα πανηγύρια και κάθε είδος γλεντιού. Βοηθούσε και ο αιωνόβιος πλάτανος με τον παχύ ίσκιο του. Ήταν το σήμα κατατεθέν του παλιού χωριού.

Καφενεία εκείνη την εποχή υπήρχαν και αλλά όπως: ‘’Η ΧΑΡΑΥΓΗ’’ του Κώστα Χολή και αργότερα του Παναγιώτη Χολή. Και αυτό γραφικό και με πολύ κόσμο. Το συγκεκριμένο Καφενείο ήταν και Παντοπωλείο, γεμάτο με προϊόντα της εποχής όπως: φωτιστικό πετρέλαιο, όσπρια, ζυμαρικά, μπακαλιάρος, πράσινο σαπούνι, λουμίνια, σπίρτα, φυτίλια, ρέγγα κ.α. Η πελατεία τις περισσότερες φορές ψώνιζε βερεσέ λόγω και της φτώχειας που επικρατούσε. Καφές ψημένος στην φωτιά ή στην χόβολη συνέθεταν το σκηνικό. Το Καφεπαντοπωλείο του Ιωάννη Πλιαμέρη εξίσου καλό και με σταθερή πελατεία, καθώς και του Ευστράτιου Κούγγελη και αυτό με πολύ και σταθερή πελατεία.

Στο νέο μας χωριό τα Καφενεία ήταν πολύ περισσότερα και κάποια από αυτά ήταν καφέ – Παντοπωλείο – Κρεοπωλείο – Ψητοπωλείο, λίγα απ’όλα δηλαδή. Στο σημερινό χωριό δέσποζε και δεσπόζει μέχρι σήμερα το ΧΑΝΙ του μπάρμπα Χρήστου Τζοβόλα και αργότερα του γιού του Νικόλαου Τζοβόλα Ήταν καθαρά Παντοπωλείο που πρόσφερε για την εποχή εκείνη και του πουλιού το γάλα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν ο ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ της εποχής. Διατηρούσε βέβαια εκείνα τα χρόνια και το ΄ΧΑΝΙ΄ (χώρος όπου οι περαστικοί που νύχτωναν στο χωριό έμεναν για διανυκτέρευση στο ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ μαζί με τα άλογά τους τα οποία έμεναν στους σταύλους που υπήρχαν ακριβώς δίπλα). Το Παντοπωλείο του μπάρμπα – Νίκου έζησε το χωριό. Και ποιος δεν έχει περάσει από εκεί. Έβρισκες τα πάντα.

Η ταμπέλα του μαγαζιού έγραφε: ‘’ΕΓΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΙΚΙΑΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ’’. Δίπλα υπήρχαν δύο Καφενεία, δύο αδέρφια ο Ανδρέας, ο Παύλος με το Καφενείο ΄΄ΤΟ ΑΚΑΡΝΑΝΙΚΟΝ’’ και ο Στέλιος ο Παύλος με το Καφενείο ‘’Η ΚΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ’’. Δύο αδέρφια, δύο Καφενεία στο ίδιο κτίριο αλλά τελείως διαφορετικά μεταξύ τους. Ο μπάρμπα- Στέλιος είχε διαμορφώσει το Καφενείο περισσότερο ως ποτάδικο και λιγότερο για καφέ, έκανε και τον κουρέα. Θα το παρομοιάζαμε με τα σημερινά ορθάδικα αφού γύρω από τον μπέζακτα όρθιοι οι πότες πίνανε τα ούζα τους και τα κονιάκ (Βραχάς), όπως σήμερα πίνουν αντίστοιχα τα σφηνάκια οι νέοι.

Η φράση που έμεινε ήταν όταν μεταξύ τους οι πότες λέγανε: ‘’Βάλε μας απόνα ή φέρε μας μια γύρα’’. Ο μπάρμπα- Στέλιος έχοντας και χιούμορ όπως όλοι οι Παυλαίοι άλλωστε, έδινε το δικό του ρεσιτάλ. Περιττό να πούμε βέβαια ότι όλοι γίνονται φέσι στο μεθύσι κάτι που αργότερα στους περισσότερους θαμώνες του, κόστισε και την ίδια τους την ζωή.

Το Καφενείο του μπάρμπα- Ανδρέα ήταν τελείως διαφορετικό. Καφές, αναψυκτικά, λουκούμια, βανίλια, γλυκά κουταλιού και πολύ μα πάρα πολύ χαρτοπαίγνιο. Πρέφα – Πόκα- Θανάσης, όλη μέρα και όλη νύχτα. Γύρω στο πηγάδι του μαγαζιού ομηρικές ήταν οι συζητήσεις για τα πολιτικά κυρίως θέματα με κόντρες Αριστερών και Πασόκων απουσία βέβαια των Δεξιών αφού εκείνη την εποχή υπήρχε και ο διαχωρισμός των μπλε και πράσινων καφενείων. Ο μπάρμπα – Ανδρέας γνήσιος επαγγελματίας και με χιούμορ τους μάζευε όλους εκεί μέχρις ότου έφυγε για πάντα κλείνοντας έτσι το Καφενείο και το τέλος μιας εποχής.

Υπήρχαν ακόμη τα Καφενεία του Ιωάννη Νάκου, του Θωμά Νάκου, του Βαγγέλη Κυριάκου, του Ανδρέα Κούγγελη, του Ηλία Χολή, του Ιωάννη Πλιάμερη, του Ιωάννη Στρατομήτρου, του Γιώργου Μακρή, του Γιώργου Τζοβόλα, του Βασίλη Παύλου και τα Παντοπωλεία του Θεόδωρου Λιβάνη και Θεόδωρου Μακρή καθώς, του Ευστάθιου Κούγγελη και Φίλιππα Τόμπα. Κάθε ένα από αυτά είχε και έχει την δικιά του ιστορία γραμμένη μέσα από τους ίδιους ανθρώπους. Κάποια από αυτά έκλεισαν νωρίς αφού οι ιδιοκτήτες του έφυγαν νωρίς από την ζωή χωρίς οι συγγενείς τους να τα διατηρήσουν. Αυτά είναι του Ιωάννη Νάκου, του Θωμά Νάκου, του Γιώργου Μακρή και του Ευστράτιου Κούγγελη. Από τα Παντοπωλεία που αναφέραμε έκλεισε εδώ και πάρα πολλά χρόνια αυτό των Θεοδώρου Λιβάνη και Θεοδώρου Μακρή.

Το Καφέ – Παντοπωλείο του Ηλία Χολή και τα καφενεία του Νίκου Στρατομήτρου, Βαγγέλη Κυριάκου και του Βασίλη Παύλου έπαψαν να λειτουργούν από το 2000 και μετά. Τα τελευταία χρόνια άνοιξαν και νέα μαγαζιά Καφέ- Ψητοπωλεία όπως του Ιωάννη Αθ. Πετρονικολού, του Σταύρου Δημ. Παπαζώη, του Τιμολέου Γ. Κυριάκου και του Τηλέμαχου Γρ. Κυριάκου.