Τα παιχνίδια στα παλιά χρόνια

Τσιλίκι. Παίκτες περισσότεροι από ένα. Το τσιλίκι ήταν ένα ξύλο μήκους 10 εκατ. και πάχους ι εκατ. Στα δύο άκρα ήταν πελεκημένο όπως το μολύβι. Υπήρχε μια πέτρα σε στυλ τούβλου σαν βάση. Οι παίκτες κρατούσαν από μία σανίδα ρόλου μπασκέτας. Ο πρώτος παίκτης έβαζε το τσιλίκι στην πέτρα με τη μύτη να προεξέχει. Κτύπαγε με τη σανίδα το τσιλίκι στη μύτη, προκειμένου να σηκωθεί σε ύψος 1-2 μέτρα και στη συνέχεια πριν πέσει στο έδαφος το κτύπαγε με όλη του τη δύναμη με τη σανίδα. Όποιος το πέταγε πιο μακριά κέρδιζε.

Σκλαβάκια. Δύο ομάδες με περισσότερους από 5 παίκτες(στο παραδειγμά μας από 5) η κάθε μια. Σε απόσταση 40-50 μέτρων η κάθε ομάδα είχε μία πέτρα σαν βάση. Στα 5 μέτρα από τη βάση της η κάθε ομάδα έβαζε μια άλλη πέτρα, όπου θα κάθονταν οι σκλάβοι της αντίπαλης ομάδας. Το παιχνίδι άρχιζε με κάθε ομάδα να έχει τους 4 παίκτες στη βάση της και ένα σκλάβο στην πέτρα σκλαβιάς της αντίπαλης ομάδας .Έτσι άρχιζε η προσπάθεια της κάθε ομάδας για να απελευθερώσει τον σκλάβο της. Μόλις ο παίχτης μιας ομάδας έτρεχε να απελευτερώσει τον σκλάβο του, αν το πετύχενε χωρίς να το συλλάβουν, τον απελευθέρωνε, αν όμως δεν το κατόρθωνε και τον πιάνανε, καθότανε και αυτός σκλαβάκι. Προτεραιότητα να πιάσει τον άλλο είχε αυτός που έφευγε τελευταίος από την έδρα του. Αν κάποιος που είχε βγεί χωρίς να το συλλάβουν, προλάβαινε να γυρίσει στην έδρα του ήταν ελεύθερος. Η ομάδα που θα έπιανε όλους τους παίκτες της αντίπαλης ομάδας σκλάβους ήταν ο νικητής.

Γουρουνούλα. Παίκτες 4 και πάνω, στο παράδειγμά μας 5. Γουρουνούλα ένα βάζο μεταλλικό από κουτί γάλατος. Ένας κύκλος διαμέτρου ενός μέτρου και έξω από τον κύκλο σε απόσταση 10 εκατ. η κάθε μια 4 τρύπες η μια απέναντι από την άλλη σε σχήμα τετράγωνο που περικλείει τον κύκλο. όλοι οι παίκτες είχαν από ένα ραβδί. Αυτός που ήταν μέσα (γουρουνάς), του πετάγανε τη γουρουνούλα (το βάζο) μακριά και προσπαθούσε με το ραβδί του να τη βάλει μέσα στο κύκλο. Οι υπόλοιποι παίχτες είχαν τα ραβδιά τους στη τρύπα που τους ανήκει, και προσπαθούσαν να πετάξουν τη γουρουνούλα πιο μακριά. Αν αυτός προλάβαινε να καταλάβει την τρύπα αυτού που προσπαθούσε να την πετάξει πιο μακριά, τότε κέρδιζε και τα φύλαγε αυτός που έχασε. Αν ο γουρουνάς κατόρθωνε να βάλει τη γουρουνούλα μέσα στον κύκλο, τότε διάλεγε όποια από τις 4 τρύπες ήθελε και έλεγε αλλαγή, (αλουή το αποκαλούσανε τότε). Όλοι άλλαζαν τις τρύπες τότε και αυτός που δεν προλάβαινε τα φύλαγε μέσα (γινόταν ο γουρουνάς).
Αφέγγαρος. Παίκτες περισσότεροι από ένας. Ο αφέγγαρος ήταν ένας δίσκος (αμάδα) από κεραμίδι πάχους 1,5 εκατοστών και διαμέτρου περίπου 10 εκατ. Στο πλαίσιο του εδάφους σε τρία τετραγωνικά μέτρα ήταν χαραγμένο ένα παραλληλόγραμμο και χωριζόταν σε ζώνες ανά 50 εκατοστά. Ο πρώτος παίκτης έπρεπε να στέκεται στο ένα πόδι (κουτσό) και αρχίζοντας από την πρώτη ζώνη να χτυπάει την αμάδα (αφέγγαρο) με το πόδι που στηριζόταν και να πηγαίνει μέσα στην άλλη ζώνη. Αν χτύπαγε στη γραμμή η έβγαινε έξω έχανε. Αν έφθανε μέχρι το τέλος , τότε έπαιζε ανάποδα μέχρι να χάσει, Αυτός που έπαιζε περισσότερο κέρδιζε.

Κρυφτούλι. Το γνωστό σε όλους και σήμερα κρυφτό. Ορισμένοι έβρισκαν καλό κρυψώνα και αν ήταν δύο ετερόφυλοι κάθονταν στριμωγμένοι περισσότερο , γιατί εκεί πλεκόταν και τα πρώτα αισθηματικά ερεθίσματα..

Μπάλλα. Μια γουρουνόφουσκα φουσκωμένη έπαιζε το ρόλο της μπάλας μέχρι που ήλθαν τα πρώτα τόπια.
Άλλα παιχνίδια ήταν η πρώτη ελιά, ο μπανιάς, το κυνηγητό, τα κιλτάκια, το τυρί το ψημένο, τα στεφάνια, οι βόλοι, το σταυραικόνι κ.λ.π